மாலதி டீச்சர் 48(வாசகர் கதைகள்)

‘இல்ல. ஆபீசுல ரெண்டு நாள் திடீர்னு லீவு கிடைக்குமான்னு தெரியல.’
(லேசான கோபத்துடன்) ‘இந்தா ரொம்ப பண்ணாத சிவா. ஆபிசுல சொல்றது எல்லாம் பெரிய பிரச்சினையா? நீ எனக்காக ஒத்துக்குவன்னு நம்பிதான் அவ கிட்ட சொல்லிட்டு வந்தேன். இவ்வளவுதான் நீ என் மேல வெச்சிருக்கிற அக்கறையா?’
‘அய்யோõ.. நீ ஆரம்பிச்சிடாத. உனக்காக என்ன வேணா செய்வேன். நான் சுதா கூட போறத பத்தி இல்லடி. ஒரு கல்யாணம் ஆன பொண்ணுகூட எப்படி நான் போறதுன்னுதான் யோசிக்கிறேன். சரி உனக்காக போயிட்டு வரேன்.’
மாலதியின் முகம் மலர்ந்தது.
‘ஓ தேங்ஸ் சிவா. நீ எனக்காக இந்த உதவிய செய்வனு எனக்கு நல்லா தெரியும்.’
‘தேங்ஸ் மட்டும்தானா?’ (இறுக்கமான நைட்டியில் திமிறிக் கொண்டிருந்த செழித்த மார்பகங்களை பார்த்தேன்.)
‘இப்போ தேங்ஸ் மட்டும்தான். நீங்க நல்லபடியா என் பிரன்ட கூட்டிட்டு போயிட்டு வாங்க. பெரிய விருந்தே தரேன்.’
‘வாவ்வ்.. எப்போ?’
(வெட்கத்துடன்) ‘உனக்கு எப்போ வேணுமோ அப்போ..’
‘வந்ததும் லீவு போட்டு ஒன்டே புல்லா தரணும்.’
‘ஓ.. அவ்ளோ ஆசையா மச்சானுக்கு.’
‘சொல்லுடி. தருவியா?’
‘போ பொறுக்கி. தர மாட்டேனா? உனக்கு தராம யாருக்கு தரப் போறேன்.?’ (வெட்கத்துடன் என் பார்வையை தவிர்த்து ஆர்த்தியை பார்த்தாள்.)
‘ம்ம். எங்க வச்சு விருந்து குடுக்க போறீங்க மேடம்.?’
‘எங்க வெச்சு குடுக்கணும்.?’
‘பெட்ரூம்ல.’
‘ச்சீ..’

‘என்னடி.?’
‘அய்யோõ.. சரிடா என் திருட்டு ராஸ்கல்.’ (குரலில் லேசான கிறக்கம் எட்டிப் பார்த்தது.)
‘ஏய்ய்.. என் கள்ள பொண்டாட்டி..’
(லேசான புன்முறுவலுடன்) ‘என்ன்ன்ன.?’
‘விருந்துல என்னென்ன ஐட்டம்லாம் தருவ.?’
‘கடவுளே.. இது வேறயா? என்னென்ன வேணும் என் மச்சானுக்கு?’
(பார்வையால் கழுத்துக்கு கீழ் வருடினேன்) ‘இந்த ரெண்டு முலையும் வேணும்.’
‘ம்ம்ம்.’
(அவளுக்கு மட்டும் கேட்கும் மெலிதான குரலில்) ‘உன் இடுப்பு, அதுல இருக்குற மூணு டயர், அப்புறம் அழகான தொப்புள், அப்புறம்..’
(வெட்கத்தில் நெளிந்தாள்.) ‘சிவ்வ்வாõ..’
‘அப்புறம் உன்னோட ரெண்டு பூசணிக்கா குண்டி.. அந்த ஐட்டம் முக்கியம் விருந்துல.’
‘ஏய்ய்ய்ய்ய்.. ச்சீ..’
‘அப்புறம் கொழு கொழுன்னு இருக்குற ரெண்டு தொடை..’
‘சிவாõ.. சும்மா இரு..’
‘ரெண்டு தொடைக்கும் நடுல இருக்குற..’
‘ச்சீ.. போதும்.’ (வெட்கத்துடன் குனிந்து உதட்டை கடித்தாள்.)
‘அழகான புண்டை. அதுவும் வேணும்.’
‘ஸ்ஸ்ஸ்.. பொறுக்க்கி.. சும்மா இரு.’
‘என்னடி என்ன ஐட்டம் வேணும்னு சொல்ல வேணாமா?’
‘அதெல்லாம் ஒன்னும் சொல்ல வேணாம். விருந்துக்கு கூப்பிட்டது நான். விருந்தாளிக்கு என்னென்ன செய்யணும்னு எனக்கு தெரியும்.’
‘அது சரி. அப்புறம் உன்னோட விருந்தோம்பல் இருந்தா மட்டும் பத்தாது.’
‘அப்புறம்.?’

‘விருந்தூம்பலும் இருக்கணும்.’
(அதிர்ச்சியுடன் வெட்கப்பட்டு என்னை லேசாக தள்ளினாள்.) ‘அய்ய்ய.. ச்ச்சீய்ய்.. பேச்ச பாரு..’
‘என்னடி இருக்குமா?’
(என்னைப் பார்க்காமல் வெட்கத்துடன் வேறு திசையில் பார்த்தபடி) ‘எல்லாம் இருக்கும்ம். நேரமாச்சு. வா கீழ போகலாம். கவுசி வந்துடுவா.’
‘ம்ம்ம்.. ஓகே டார்லிங்ங்.’
சுற்றி ஒரு முறை பார்த்துவிட்டு யாரும் கவனிக்காதபோது மாலதியின் குண்டியை ஒரு முறை அழுத்திப் பிடித்து பிசைந்து விட்டு விலகினேன்.
அவள் அதிர்ந்து சுற்றுமுற்றும் பார்த்துவிட்டு என்னை முறைத்தாள்.
வெளியூர் செல்லும் பேருந்துகள் பலப்பல வண்ணங்களில் மிளிர்ந்தன. நாங்கள் செல்ல வேண்டிய பேருந்தை கண்டுபிடித்து அருகில் சென்றேன். மாலதியும் சுதாவும் என்னை பார்த்து கையசைத்தனர். மெல்லிய பச்சை நிற சுடிதாரில் ஆர்த்தியுடன் வந்திருந்த மாலதியை ரசித்தபடி அருகில் சென்றேன்.
ரோஸ் நிற சுடிதார் அணிந்து லூஸ் ஹேர் விட்டு நேர்த்தியாக வந்திருந்த சுதா என்னை பார்த்து புன்னகைத்தாள்.
‘ஹாய் சிவா..’
‘ஹாய் சுதா. பாப்பா எங்க?’
‘அம்மா வீட்ல விட்டுட்டு வந்திருக்கேன்.’
‘ஏன் சுதா.?
‘இல்ல அவ்ளோ தூரம் டிராவல் பண்ணினா அவ கஷ்டப்படுவான்னுதான்..’
‘ம்ம் சரி. நீங்க வர வரைக்கும் இருந்துக்குவாளா?’
‘அதான் பயமாயிருக்கு. ஒரு நாள் கூட என்னை விட்டுட்டு இருந்ததில்ல.’ (சொல்லும் போதே சுதாவின் குரல் உடைந்தது.)
‘ஓகே.. ஓகே.. கூல் சுதா. அதெல்லாம் அம்மா பாத்துக்குவாங்க.’

‘ம்ம்ம்.. எனிவே ரொம்ப தேங்ஸ் சிவா. எப்படி அவ்ளோ தூரம் போயிட்டு வரப் போறோம்னு கவலையா இருந்தேன். நீங்க பண்ற உதவிய மறக்கவே மாட்டேன்.’
‘ஹேய். என்ன சுதா? இதுல என்ன இருக்கு? ரிலாக்ஸ்.’
‘ஏய்ய் சுதா. போதும் பார்மாலிட்டி எல்லாம். சிவாக்கு நீயும் ஒரு ப்ரன்ட் தானே. உனக்காக இது கூட பண்ண மாட்டானா?’ (மாலதி சுதாவின் தோளில் லேசாக குத்தியபடி சொன்னாள்.)
‘ம்ம். சரிக்கா.’
‘சரி நீங்க பேசிட்டு இருங்க. நான் போயி பஸ் எப்போ கிளம்பும்னு கேட்டுட்டு வரேன்.’ (சொல்லிவிட்டு சுதாவிடம் டிக்கட்டை வாங்கிக் கொண்டு டிராவல் அலுவலகத்துக்குள் சென்றேன்.)
சிறிது நேரம் கழித்து பேருந்தை நெருங்கினேன். வாங்கிய தண்ணீர் பாட்டில்களை சுதாவிடமும் இரண்டு சாக்லேட்களை ஆர்த்தியிடமும் கொடுத்தேன்.
‘பஸ் 8.30 மணிக்குதான் கிளம்புமாம்.’
‘ஆமா. புக் பண்ணும் போதே 8.30 மணின்னுதான் சொன்னாங்க. எப்போ போய் சேரும் சிவா?’ (சுதா தண்ணீர் பாட்டிலை வாங்கி பேக்கினுள் வைத்தாள்.)
‘மார்னிங் 7 மணிக்கெல்லாம் போயிடுமாம்.’
‘ம்ம். சரி சுதா. நாங்க கிளம்பறோம். நேரமாச்சு.’

‘பஸ் கிளம்பற வரை இருக்க கூடாதாக்கா?’
‘இல்ல சுதா. ரொம்ப லேட்டாயிட்டா எங்க வீட்டுப் பக்கம் நடமாட்டம் இருக்காது. அதான் ஆர்த்திய துணைக்கு கூட்டிட்டு வந்தேன்.’
‘ஓகே ஓகே. அப்படீனா கௌம்புங்க. ரொம்ப தேங்ஸ்க்கா.’
‘இதுக்கு எதுக்குடி தேங்ஸ். நீ நல்லபடியா போயி இன்டர்வியூ அட்டென்ட் பண்ணிட்டு வா. கூடிய சீக்கிரமே நல்ல ரிசல்ட் வரும். ஆல் த பெஸ்ட் சுதா.’
‘தேங்ஸ் மாலதி. நீங்க பாத்து போங்க. போயிட்டு போன் பண்ணுங்க.’
‘ஓகேடி.’ (திரும்பி என்னிடம்) ‘சிவா. பாத்து பத்திரமா கூட்டிட்டு போயிட்டு வா. அவளை எங்கயும் தனியா விட்டுடாத. அப்படி விட்டா யார் கிட்டயும் கேக்க கூட தைரியம் இல்லாம அழுதுட்டு நிப்பா.’
‘ஓகே மாலதி. டோன்ட் வொரி. நான் பாத்துக்குறேன். நீங்க பத்திரமா போங்க. ஆட்டோ பிடிச்சி தரவா?’
‘இல்ல வேணாம் சிவா. நான் பாத்துக்குறேன். டேக் கேர்.’
‘ஓகே.’
‘பை சிவா. பை சுதா.’
‘பை மாலதி. டாட்டா ஆர்த்தி.’
மாலதி சென்றதும் பஸ்சினுள் இருவரும் சென்றோம். மூன்றாவது வரிசையில் இடது புறம் எங்கள் இருக்கைகள் இருந்தன. இருவரின் பேக்கையும் மேலே வைத்துவிட்டு சுதா அருகில் உட்கார்ந்தேன்.

ஒரு பெண் தன்னுடைய பத்து வயது மகனுடன் பஸ்சில் ஏறினாள். கருநீல சேலை அணிந்து அழகாக இருந்தாள். எங்களுக்கு முன்னாலிருந்த இருக்கைகளில் ஜன்னலோர சீட்டில் பையனை உட்கார வைத்துவிட்டு பேக்கை எடுத்து தூக்கி மேலே வைத்தாள்.
என் அருகில் நின்றபடி அவள் கையை மேலே தூக்கிய போது லோ ஹிப்பில் அவளுடைய ஆழமான தொப்புளும் அதன் மேல் கருப்பு ஜாக்கெட்டில் நிரம்பியிருந்த ஒரு பக்க வனப்பான முலையும் என் பார்வையை சுண்டின. எனக்கு சங்கடமாயிருந்தது.
அதை பார்க்காமல் சுதா பக்கம் திரும்பினேன். என் தடுமாற்றத்தை கவனித்திருந்த அவள் சட்டென்று ஜன்னல் வழியே வெளியே பார்த்தாள். நான் பார்த்ததை அவள் பார்த்தாள் என்பது அவளின் உதட்டோர புன்முறுவலில் தெரிந்தது. அந்தப் பெண் உட்கார்ந்து கொண்டாள்.
‘இருங்க சுதா. நான் போயி குமுதம் ஏதாச்சும் வாங்கிட்டு வரேன்.’
‘ம்ம். ஓகே சிவா.’
நான் கீழிறங்கி அருகில் இருந்த கடையில் சிறிது நேரம் இருந்துவிட்டு பஸ் கிளம்பும் நேரத்தில் ஏறி சுதா அருகில் உட்கார்ந்தேன்.
அவள் அணிந்திருந்த இறுக்கமான சுடிதாரில் கல்யாணமாகாத பெண் போல் இளமையாக இருந்தாள். அவளை இவ்வளவு அருகில் நான் கவனித்ததில்லை என்பதால் எனக்கு சங்கடமாயிருந்தது. லேசான பர்ப்யூம் வாசம் நன்றாயிருந்தது.
இப்பவே சங்கடாமயிருக்கே. இன்னும் சென்னை வரை போயிட்டு நாளை மறுநாள் இன்டர்வியூ முடித்து வரும் வரை இவளிடம் என்ன பேசுவது என்று புரியாமல் எனக்கு போரடித்தது. அவளும் அதிகம் பேசாமலே வந்தாள்.
‘ஏன் சுதா? நாளை மறுநாள்தானே இன்டர்வியூ? எதுக்கு இன்னைக்கே போறோம்?’
‘நானும் அதத்தான் சொன்ன÷ன் சிவா. மாலதிதான் பஸ் லேட்டானா என்ன செய்வ? மார்னிங் போயி பிரஷ்அப் பண்ணிட்டு சென்னைல இன்டர்வியூ இடத்த கண்டுபிடிச்சு போறது எல்லாம் கஷ்டம். ஒரு நாள் அட்வான்சா போனு சொன்னாங்க.’
‘ஓ..’