முலையின் காம்பினை ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்ஸ் 1

நான் ஜீவிதா, படித்து முடித்து விட்டு ஒரு பெரிய கம்பெனியில் கைநிறைந்த சம்பளத்தில் தொழில் பார்க்கின்றேன்… வயது 27ஐ நெருங்கிக் கொண்டிருக்கின்றது… சாதாரணமாக எல்லாரோடும் சிரித்து பேசும் பெண்… ஆண்களோடு சகஜமாகப் பழகுவேன்… ஆனால், எல்லாமே ஒரு எல்லைவரை தான் இருக்கும்… ஆபீஸில் என்னுடன் வேலை செய்யும் ஆண்களில் ஒரு சிலருக்கு என் மேல் கண் என்பது எனக்கு தெரியாமல் இல்லை… ஆனால், அதை நான் கண்டுகொண்டது போல அவர்களுக்கு காட்டிக்கொண்டது இல்லை…

என்னைப் பற்றி நானே பெருமையாக சொல்கின்றேன் என நினைக்காதீர்கள்… அழகு இருக்கும் இடத்தில் கர்வம் இருப்பது சகஜம் தானே? எனக்கு என் அழகில் ஒரு தனி பெருமை, கர்வம் இருக்கத்தான் செய்தது… பெண்களே சற்று அன்னாந்துப் பார்க்கும் உயரம் எனக்கு, அழகான ரோஜா நிறம், அளவான உடம்பு, 36 – 34 – 36 இது தான் எனது ஸ்ட்ரக்ச்சர்… என் முகமும், கவர்ச்சியாகவே இருக்கும்… என் முகத்தில் என் கண்களையும், உதடுகளையும் எனக்கு ரொம்பவும் பிடிக்கும்… எனக்கு மட்டுமல்ல என்னுடன் பேசிப் பழகும் யாரும் முதலில் சொல்வது ஜீ உன்னோட லிப்ஸ் & ஐஸ் சூப்பர்டி என்று தான்… இதுவே எனக்கு கர்வத்தினைக் கொடுத்தது…
ஆபிஸில் என்னோடு வேலை செய்பவர்களோடு எல்லா விடையத்தையும் பற்றி பேசுவேன்… அரசியல், சமையல், குடும்பம், செக்ஸ் எல்லாமே பேசுவேன்… என்னோடு வேலை பார்க்கும் பெண்களுக்கோ செக்ஸ் பற்றி பேசுவது தயக்கமாக இருக்கும்… ஆனால், நான் அப்படி இல்லை… எல்லாவற்றையும் ஓப்பனாக பேசுவேன்… இப்போது உங்களுக்கு என் குணம் எதுவென்று புரிந்திருக்கும் என நினைக்கின்றேன்… எல்லாரோடும் ஸ்போர்ட்டிவ்வாகப் பழகுவது தான் இந்த ஜீவிதாவின் குணம்… ஆனால், எல்லை மீறியதில்லை…
எனக்கு ஒரு க்ளோஸ் பிஃரண்டு இருக்கின்றான்… சிவா அவனது பெயர்… திருமணமாகி இரண்டு குழந்தையும் இருக்கின்றது

அவனுக்கு… என்னைப்பற்றி இன் & அவுட் அவனுக்கு தெரியும்… பலவருட நட்பு எங்களுடையது… அவனுக்கு என்ன பிரச்சனை வந்தாலோ அல்லது எனக்கு என்ன பிரச்சனை வந்தாலோ இருவரும் அதனை ஒருவருக்கு ஒருவர் பகிர்ந்துக் கொள்வோம்… ஒவ்வொரு சமயத்தில் இரவிரவாக போனில் நாங்கள் இருவரும் தொங்கியதும் உண்டு… அப்படி ஒரு நட்பு… சிவாவோடு பழகும் போது இவனைப் போல ஒரு அன்பானவன், அக்கறையானவன் தான் எனக்கும் புருஷனாக வரவேண்டும் என பல முறை நினைப்பதுண்டு…
ஆனால், நாம் நினைப்பதெல்லாமா நடக்கப்போகின்றது? சிவாவோடான எனது நட்பு என்பது சொல்லி புரியவைக்க முடியாது… எனக்காக அவன் எதையும் செய்யத் தயாராக இருந்தான்… என் சந்தோஷம் மட்டுமே அவனுக்கு முக்கியமாக இருந்தது… 27 வயதாகியும் எனக்கு இன்னும் கல்யாணம் ஆகவில்லையே என்பது என்னை விட அவனுக்கு மிகுந்த வேதனை அளித்தது… சில சமயங்களில் அதைப் பற்றி பேசும் போது என்னை அறியாமலேயே நான் அழுது விடுவேன்… அப்போது என்னை அணைத்து எனக்கு ஆருதல் சொல்வான் சிவா… ஓரோர் சமயத்தில் எனக்கு முத்தம் கூட தந்திருக்கின்றான்… ஆரம்பத்தில் நெற்றியில் ஆரம்பித்த முத்தம் நாளடைவில் லிப் டு லிப் கொடுக்குமளவு முன்னேறியது… இந்த முத்தமிடலில் காமம் இருப்பதாக இருவருமே நினைக்கவில்லை… காமத்தைக் கடந்த ஏதோ ஒன்று நமக்குள் இருப்பதாகவே உணர்ந்தோம்… இது சரியா தவறா என ஆராய விரும்பவில்லை… ஆராயவுமில்லை…

சிவா என்னை அடிக்கடி அவன் காரில் எனது ஆபிஸில் டிராப் பண்ணுவான்… ஒரு நாள் நாமிருவரும் போனில் பேசும் போது செக்ஸ் பற்றிய பேச்சு வந்தது…
ஜீ, நீ சுய இன்பம் காண ஏதும் செய்திருக்கிறியா?
அட ச்சே… என்ன பேச்சுடா இது? எனக்கு இதுவரைக்கும் அப்படி எந்த அவசியமும் வந்ததில்லை… சோ, நான் அப்படி எதுவும் பண்ணியதுமில்லை…
பொய் சொல்லாதடீ… இத்தின வயசு வரைக்கும் உன் கை உன்னோட சிஸ்டரை தொட்டதே இல்லையா? அங்க என்ன இருக்குன்னு ஆராய்ஞ்சு பார்த்ததே இல்லையா?
நான் அப்படி சொன்னேனா?? அதெல்லாம் செக் பண்ணி பார்த்திருக்கேன்… அதுக்கு மேல எந்த ஸ்டெப்பும் எடுத்தது இல்லை… ஆமா, எதுக்குடா இந்த நேரத்துல இப்படி ஒரு கேள்வி கேக்குறே?
இதுக்கெல்லாம் நேரம்காலம் பார்க்க முடியுமா என்ன? எனக்கு இப்போ உடம்பு ரொம்ப சூடா இருக்கு… இப்போ மட்டும் நீ என் பக்கதுல இருந்தேன்னு வை… உன்னை அப்படியே…..
அப்படியே? என்னடா என்ன? இப்போ நேரம் இரவு 12 மணி ஆச்சு… உன் பொண்டாட்டி முழிச்சு பார்த்தால் அவ்வளவு தான் மவனே நீ செத்தே….

எனக்கு கவலை இல்லை ஜீ… கொஞ்ச நாளாவே எனக்கு ஏதோ ஒன்னு மனசுல உருத்திக்கிட்டே இருக்கு… நீ இப்படி தனியா இருக்கும் போது என்னால் அவ கூட படுக்க முடியல… நீ கல்யாணம் பண்ணும் வரைக்கும் நானும் இப்படி தனிச்சே இருக்கலாம்ன்னு முடிவு பண்ணிட்டேன் செல்லம்… அதுதான் அவளை கிட்ஸ் கூட படுக்க சொல்லிட்டு நான் அடுத்த ரூம்ல வந்து தனியா படுத்திருக்கேன்…
லூஸாடா நீ? எனக்கு எப்போ கல்யாணம் ஆகுமோ? இல்லை ஆகாதோ? அதுவரைக்கும் நீ தனிச்சு இருக்க போறியா என்ன?
உனக்கு அந்த சுகம் கிடைக்கும் வரைக்கும் நான் இப்படியே இருக்க போறேன்டீ குட்டி…
போதும் போதும் உன் பொலம்பல்… நாளைக்கு சனிக்கிழமை உனக்கு வேளை இல்லை தானே? என்னை ஆபிஸ்ல டிராப் பண்ண முடியுமா? ஒரு பெரிய ப்ராஜெக்ட் வந்திருக்கு… நாளைக்கு நைட் வரைக்கும் இருந்து அதை நாங்க செய்து முடிக்கனும்… உன்னால காலைல வர முடியுமா?

என்ன கேள்வி இது… நான் 8 மணிக்கு வந்துடுறேன்…
சரிடா, இப்போ தூங்கு… நானும் தூங்கனும்… குட் நைட் என்று சொல்லிவிட்டு போனை வைத்துவிட்டேன்… குட் நைட் மை ஸ்வீட்டி… உம்ம்மாஆஆஆ என்று ஒரு எஸ் எம் எஸ் வந்தது… அவனது அன்றைய பேச்சு என்னை சற்று குழப்பியது… அவன் செய்வது சரியா? அவனது மனைவி பாவமில்லையா? வரட்டும் வரட்டும், நாளைக்கு வரட்டும் அவனை லெஃப்ட் ரைட் வாங்கிடுறேன் என்று நினைத்த வன்னம் தூங்கிப் போனேன்… மறுநாள் காலை சொன்ன நேரம் தவறாமல் வந்தான் சிவா… அவன் காரில் நான் ஏறியதும் எனது ஆபிஸ் நோக்கி அவன் கார் சென்றது… இருவரும் சற்று நேரம் எதுவுமே பேசிக்கொள்ளாமல் இருந்தோம்…
என்ன ஜீ, சைலன்ட்டா இருக்கே?
ஒன்னுமில்லை.

பொய் சொல்லாதே, நீ ஏதோ மறைக்கிறே? என்னன்னு சொல்லு ஜீ…
எதுக்குடா நேத்து அப்படி பேசினே? என் கல்யாணத்தை பத்தி நானே கவலைபடல… நீ ஏன் அப்படி முடிவெடுத்தே?
அந்த முடிவு நான் எடுத்தாச்சி… நீ என்ன சொன்னாலும் நான் கேட்க்கப்போறதில்லை… உனக்கு தாம்பத்ய சுகம் என்னன்னு தெரியும் வரைக்கும் நான் என் பொண்டாட்டி கூட தாம்பத்யம் வச்சுக்க போறது இல்லை…
போடா முட்டாள்… பைத்தியகாரனாட்டம் பிஹேவ் பண்ணாதே ப்ளீஸ்… இப்படி நாம் வாக்குவாதப்பட்டுக் கொண்டிருக்கும்போதே என் ஆபிஸ் வந்து விட்டது… ஓகே டா… நான் அப்புறமா கால் பண்ணுறேன்… பை என்று சொல்லிவிட்டு போய் விட்டேன்… அன்று முழுதும் என்னால் சரியாக வேலை பார்க்கவே முடியவில்லை…

சிவா சொன்னதும் செய்வதும் சரிதானா? நான் கட்டில் சுகம் அனுபவிக்கவில்லை தான்… அதற்காக அவன் சொல்கின்றானே என்று அவசரமாக என்னால் ஒரு முடிவு எடுக்கத்தான் முடியுமா? ரொம்பவும் குழப்பமாக இருந்தது… இரண்டு முறை என் மேலதிகாரியிடம் அன்று ஏச்சும் வாங்கிவிட்டேன்… ச்சே… என்னடா இது தொல்லையாகப் போய்விட்டதே… இன்று காலை அவனை லெஃப்ட் ரைட் வாங்க வேண்டுமென நினைத்த நான் சும்மா அவனோடு வாக்குவாதப் பட்டேனே தவிர, நிஜமாகவே அவனுக்கு ஏசவில்லை… ஏன்? இவனோடான நட்பினை முறித்து விடுவோமா என்று நினைத்தேனே தவிர அப்படி நான் எதுவும் செய்யவில்லை… ஏன்? நீ எப்படிவேண்டுமென்றாலும் போ எனக்கு அதில் அக்கறை இல்லை என்று சொல்லிவிடலாம் என நினைத்தேனே தவிர அப்படி நான் சொல்லவில்லை… ஏன்?
ஏன்? ஏன்? ஏன்? இப்படி பல பல ஏன் என் மனதில் உலா வந்தவன்னம் இருந்தன அன்று… எப்படியோ முயன்று என் வேலையை அன்று மாலை 6 மணிக்கு முடித்து விட்டேன்… ஆபிஸ் டிரான்ஸ்போர்ட்டில் செல்வதென்றால் இரவு 9 மணி வரை நான் காத்திருக்க வேண்டும்… இப்போது நான் இங்கிருந்து கிளம்பினாலும் வீடு போய் சேர இரவு 7.30 – 8 மணி ஆகிவிடும்… என்ன செய்யலாம் என யோசித்துக் கொண்டிருந்தேன்… அன்று முழுதும் நான் சிவாவுக்கு போன் செய்யாததால் பொறுத்துப் பொறுத்து பார்த்து விட்டு அவனே என்னை அழைத்தான்…