அடுத்த வீட்டு மாமாவும் மாமியும்

“என்ன பண்ணணும்?”
“நீங்க கஞ்சிக்குப் பதில் மூச்சாவைக் குடின்னு சொன்னா அவங்களும் அசிங்கப்படுவாங்க. அதனாலே, அவங்க மூச்சாவை நீங்க குடிச்சு ஆரம்பிச்சு வைங்க.”

“அதெப்படி சார்? மூச்சாவைக் குடிச்சா ஒண்ணும் பண்ணாதா?”

“ அதெல்லாம் ஒண்ணும் பண்ணாது. நீங்க என்ன குடம் குடமாவா குடிக்கப் போறீங்க? இப்போவோ நீங்க நினைச்சபோதெல்லாம் வாய் போடறீங்க. அதையே அவங்க அவசரமா பாத்ரூம் போக்க் கிளம்பும்போது தடுத்து நிறுத்தி வாய் போட ஆரம்பிங்க. அவங்க எவ்வளவு கெஞ்சினாலும் வாய் போடறத நிறுத்தாதீங்க.”

“வேறே வழியில்லாம அவங்களே, இப்போ நீங்க விடாட்டி உங்க வாயிலேயே மூச்சா போயிடுவேன்னு பயமுறுத்துவாங்க. அப்போ நீங்க அதான் வேணும்டி. என் வாயிலே கொஞ்சம் மூச்சா போ. அப்புறம் மிச்சத்துக்கு டாய்லெட்டில் போகலாம்னு சொல்லுங்க. கொஞ்சம் மூச்சா வாயிலே விழுந்தப்புறம் அது ரொம்ப நல்லாயிருந்துச்சுன்னு சொல்லுங்க. அப்புறம் பாருங்க விளைவை. இனிமே நீங்களொ அவங்களோ தனியா என்னிக்குமே பாத்ரூம் போக மாட்டீங்க.”

“அப்படியா? நாளைக்கே ட்ரை பண்றேன். ஏன், இன்னிக்கே, இப்பவே ட்ரை பண்றேன்.” என்று வீட்டிற்குக் கிளம்பினார்.

அப்புறம், இரண்டு நாள் கழித்து வந்தவர், “ஸார், எப்படி சார் உங்களுக்கு இதெல்லாம் தோணறது? இதுவும் ஒர்க்கவுட் ஆயிடுத்து. அவ மூச்சா பயங்கர டேஸ்ட்டா இருக்கு சார். இதுக்கு உங்களுக்கு நன்றி சொல்ல ஏதாவது வித்தியாசமா செய்யணும்னு தோணறது. உங்க மூச்சவைக் கொஞ்சம் குடிச்சுப் பார்க்கறேனே?” என்றார்.

நான், “அதற்கென்ன. ஆனால் எனக்கும் உங்கள் மூச்சாவை மாதிரிக்குத் தரணும்” என்றேன்.
“அதற்கென்ன, தந்தால் போச்சு” என்றார்.
“இருவரும் பாத்ரூம் போனோம். ஒருவர் மேல் ஒருவர் மூச்சா அடித்து கொஞ்ச நேரம் விளையாடினோம். கொஞ்சம் ஒருவர் மூச்சாவை மற்றவர், மாதிரியும் பார்த்தோம்.

“இப்போ சொல்லுங்க, சார், எப்படி ஆரம்பிச்சீங்க?”

“நான் ஒண்ணுமே பண்ணலை சார். அவள் பாத்ரூம் போய்விட்டு வந்ததும், நான் உள்ளே போய் விட்டு வந்து, பாத்ரூம் கமகமவென்று உன் மூச்சா அமிர்தம் போல வாசனையாய் இருக்கே, நான் கொஞ்சம் நேரா வாசனை பார்க்கிறேனே என்றேன். சரி என்று திறந்து காண்பித்தாள். அவள் கூதி மயிரில் ஒட்டியிருந்த மூச்சாவை உறிஞ்சினேன். அவ்வளவுதான்.

“இதற்கு ஏன் இவ்வளவு சிரமப் படுகிறீர்கள். நான் நிறையத் தருகிறேனே.” என்று கொஞ்சம் முக்கினாள். சில சொட்டு மூத்திரம் என் வாயில் வந்து விழுந்த்து. நீங்கள் சொன்ன மாதிரி ஜோரக இருந்தது.
“சரி, அடுத்த தடவை மூச்சா போகும்போது எனக்கு இன்னும் நிறைய வேணும். என்னையும் கூட்டிக் கொண்டு போ” என்று சொன்னேன்.

அடுத்த இரண்டு மணி நேரத்தில், ”ம், வாங்க” என்ற்ய் என்னையும் கூட்டிக் கொண்டு பாத்ரூம் போனாள். அங்கே குழாயைத் திறந்து விடுவது போல் என் வாயில் விட்டாளே பார்க்கணும். சூப்பரா இருந்திச்சு. அப்புறம் என்ன. என்னுடையதைக் குடிச்சுப் பார்க்கிறேன் என்று ஆரம்பித்தாள். அவ்வளவுதான். எப்போ பாத்ரூம் போனாலும் ஒருவரை இன்னொருவர், “மூச்சா வேணுமா” என்று ஒரு ஆஃபர் கொடுத்து விட்டுத்தான் போகிறோம்.”

“ அதோடு இன்னும் ஒன்றும் நடந்தது. சொல்லக் கொஞ்சம் தயக்கமா இருக்கு.”
“அதனால் என்ன. சொல்லுங்க சார்.”
“நேற்றைக்குத் திடீர் என்று என்னுடைய சாமானைக் கையில் பிடித்துக் கொண்டு என் மூஞ்சியையே பார்த்தாள்.”
“ம். சொல்லு” என்றேன்.
“உங்களுடைய சாமான் ஜம்மென்று நீளமாக இருக்கு. ஆனாலும் தடிமன் கம்மிதான்.”
“இத்தனை வருஷங்களாக தினமும் பார்க்கிறாயே. இப்போதுதான் தெரிந்த்தா?”
“இல்லை… ஒண்ணு சொன்னாக் கோவிச்சுக்க மாட்டீங்களே.”
“இல்லை. சும்மா சொல்லு.”
“ இது இன்னும் தடியாக இருந்தால் டைட்டாக உள்ளே போகும்னு தோணிச்சு.”
“அட, இது எப்ப தோணிச்சு?”
“கோச்சுக்காம இருக்கிறதுன்னா சொல்றேன்.”
“ம்ம். சொல்லு.”
“நேற்று மதியம் பால் வாங்கப் போனேனா? பக்கத்து வீட்டு ஜன்னல் திரை கொஞ்சம் திறந்திருந்தது.”
“அப்புறம்?”
“பார்வை எபடியோ ஜன்னல் உள்ளே போனது. அங்கே பார்த்தால் பக்கத்து வீ ட்டுக் காரர் பிறந்த மேனியாய் உட்கார்ந்து அவருடைய சாமானுடன் விளையாடிக் கொண்டிருந்தார். அது உங்களுடையதைப் போல ரெண்டு பங்கு தடிமனாக இருந்தது. அவர் வீடு. அவர் சாமான். அவர் விளையாடுகிறார். இதில் நாம் என்ன கேட்பது? இருந்தாலும் பார்த்தவுடன் தோன்றியதை உங்களிடம் சொல்லி விட்டேன். தப்புன்னா மன்னிச்சுடுங்க.” என்றாளே பார்க்கணும்.” என்றார்.

“ஐயய்யோ. அவங்களும் பார்த்துட்டாங்களா? இனிமேல் ஹாலில் இதை வச்சுக்கக் கூடாதுன்னு நினைக்கிறேன். கர்ட்டனையாவது ஒழுங்கா மூடி இருக்கான்னு பார்த்துடணும்.”

“அதுக்கில்லை, சார். இப்போ இங்கே வந்தது. அவள் சொல்லித்தான் வந்தேன். அவள் உங்கள் சாமானை ந்ன்னாப் பார்க்கணுமாம். முடிஞ்சா தொட்டுப் பார்க்கணுமாம்.”
“நல்ல வேளை சொருகி டைட்டா இருக்கா பார்க்கணும்னு சொல்ல்லையே.”
“போகிற போக்கைப் பார்த்தா அடுத்து அதுவும் சொல்வான்னு தோணறது.”
“அப்போ நீங்களும் இங்கே கம்பெனி கொடுக்கறதையும் சொல்லிடுங்கோ. அவசியம்னா அவாளும் கம்பெனி கொடுக்கணும்னும் சொல்லிப் பாருங்கோ. அப்போ வேண்டாம்னு சொல்லிடுவா.”

“அதை ஏன் கேட்கறீங்க. எல்லாத்தயும் ஏற்கெனவே சொல்லிட்டேன். அவ எல்லாத்துக்கும் ரெடி. நீங்க ஒக்கேன்னா இப்பவே எங்காத்திலேயே எல்லாத்தையும் கழட்டிப் போட்டுட்டு அம்மணமா இங்கே ஓடி வந்துடுவா. அவ்வளவு ஆர்வமா இருக்கா.”
“அடப் பாவமே. சரி ஒரு நாள் பார்க்கிறேன்.” என்று சொல்லி வைத்தேன்.

(தொடரும்)

ஒரு வாரம் கழித்து, என் மனைவி அவள் பெண்ணைப் பார்க்க இரண்டு நாள் சென்றாள்.

சாயந்திரம் அவரை வழியில் பார்த்தேன். “இன்று என் மனைவி ஊரில் இல்லை. வேண்டுமானால் இன்று இரவு நீங்கள் கேட்ட்தை வைத்துக் கொள்ளுவோமே. உங்கள் வீட்டிலும் கேட்டுச் சொல்லுங்கள்.” என்றேன்.

அவர் மிக்க சந்தோஷத்துடன், “சரி சார்.” என்றார்.
எனக்கோ ஒரே பதட்டமாக இருந்தது. வீட்டை நன்றாக சுத்தம் செய்து வைத்தேன். இரவு என்ன நடக்குமோ என்ற பயம் ஒருபுறம். முதன்முதலாக மனைவியைத் தவிர வேறொரு பெண்ணை முழுசாகப் பார்க்கப் போகிறொம் என்ற ஆர்வம் ஒரு புறம்.

இரவு 7 மணிக்கே வீட்டில் எல்லா ஜன்னல்களின் எல்லாத்திரைகளையும் இழுத்து மூடி விட்டேன்.

சுமார் 8 மணிக்கு வாசல் மணி அடித்த்து. திறந்தால் பக்கத்து வீட்டு மாமாவும் மாமியும் நின்றிருந்தார்கள். “வாங்க” என்று பொதுவாகச் சொல்லிவிட்டு, அவர்கள் நுழைந்தவுடன் கதவைச் சாத்தித் தாழ் போட்டேன்.

“சாப்பிட்டீங்களா?”
“ம்ம். ஆயிற்று. நீங்கள் சாப்பிட்டீங்களா?” என்றாள் மாமி.
“ஆச்சு”.
“அப்போ எதுக்கும் அவசரப் படவேண்டாம்.” என்று சினேகிதமாகச் சிரித்தாள். நான் கொஞ்சம் டென்ஷனாய் இருப்பதைப் புரிந்து கொண்டாள் போலிருக்கிறது.
கொஞ்ச நேரம் எது எதையோ பேசிக் கொண்டிருந்தோம்.
“கொஞ்சம் TV பார்க்கறீங்களா?” என்றேன்.
சடார் என்று மாமி, என்னைப் பார்த்து, “TV பார்க்கவா வந்தோம்?” என்றாளே பார்க்கணும். எனக்கு ஒரு மாதிரி ஆகி விட்டது.
“இல்லை” என்று இழுத்தேன்.
“கழட்டுங்க.” என்றாள்.
“இல்லை. இது வரை பெண்கள் முன்னால் அம்மணமாய் நின்றதில்லை….”
“அப்படியென்றால் விள்க்கை அணைத்து விடுகிறேன். நீங்கள் சொன்னதும் போடுகிறேன்.” என்றாள்.
“சரி” என்றேன்.

மாமி விள்க்கின் அருகே போய் நின்று கொண்டு விளக்கை அணைத்தாள். ஏற்கெனவே திரைகள் மூடி யிருந்த்தால் கும்மிருட்டு ஆகி விட்டது. நான் எழுந்து நின்று வேட்டியை அவிழ்த்துப் போட்டேன்.

“சரி. போடலாம்.” என்றேன். சில வினாடிகள் ஒரு சத்தத்தையும் காணோம். பிறகு எல்லா விளக்குகளும் ஒரே சமயத்தில் எரிந்தன. எதிரே பார்த்த எனக்கு ஒரே அதிர்ச்சி. மாமியும் மாமாவும் எனக்கு எதிரே ஒட்டுத் துணியில்லாமல் நின்று இருந்தனர்.

மாமி என்னை பார்த்துச் சிரித்தாள்.
மாமியின் முலைகள் மிகப் பெரிதாகப் பந்து போல இருந்தன. முலைக் காம்புகள் நன்றாக விறைத்து நீட்டிக் கொண்டிருந்தன. மாமியின் அக்குளிலும் முடி நிறைந்திருந்தது. மாமியின் தொடைகளுக்கு நடுவே ஒரே முடிக்காடாயிருந்த்து. ஒன்றும் தெரியவில்லை.

“சொல்லுங்கோ மாமி. என்ன செய்யணும். நீங்கதான் என்னைப் பார்க்க, என்னோடதைப் பார்க்க ஆசைப் பட்ட்தாக மாமா சொன்னார்.”

“ஒண்ணுமில்லை. உங்களோடதைத் தொட்டுப் பார்க்கலாமா? நீங்கள்ளாம் அதை எப்படிச் சொல்வேள்னு தெரியலை. குஞ்சுன்னு சொல்ல்லாமா?”
“எப்படி வேணாலும் சொல்லுங்கோ. பூளுன்னு சொல்லுங்கோ. கூச்சமா இருந்தா சாமான்னு சொல்லுங்கோ. சாமான்னா ரெண்டு பேருக்கும் பொதுவா இருக்கும். உங்க கிட்ட்யும் சாமான் இருக்கோன்னோ? அதனாலே.”
“சரி. இந்தாங்கோ. தொட்டுப் பார்த்து இன்னும் என்ன வேணுமோ செஞ்சுக்கோங்க. அதுக்கப்புறம் நான் கேட்கறதையும் தரணும்.”
“ம்.”
மாமி என் கிட்டெ வந்து என் பூளைப் பிடித்துக் கொண்டாள். அது மாலையிலிருந்தே மாமியின் நினைப்பில் பெரிசாகத்தான் இருந்தது. இப்போது வேற்று ஆளின் கை பட்டவுடன், கையில் அடங்காமல் துள்ளியது.