குச்சிக்காடு சக்கபோடு – 1

Tamil Hot Sex Stories – எனக்கு மட்டும் ஏன் தான் இப்படி ஒரு அப்பா வந்து வைச்சாரோ தெரியல… ச்சே!!! என் நண்பர்கள் எல்லோரும் கல்லூரி விடுமுறையில் கிரிக்கெட் விளையாடிக்கொண்டிருக்க, எனக்கு மட்டும் முதுகு நிறையா வேலைகளை மூட்டையாய் கட்டி அனுப்பிவிட்டார் என் அப்பா. அதும் எங்கே? கிராமத்தில் இருக்கும் எங்கள் வயலுக்கு,,,

“வயல்ல வேலை இருந்தா அப்பாவ ஆபீஸ் லீவ் போட்டுட்டு போக சொல்லும்மா. இன்னையோட கடைசி… இனிமே என்ன தோப்புக்கு போக சொன்னா பார்த்துக்க… நல்லால்ல. லீவு நாள்லகூட என் இச்ட்டதுக்கு இருக்க முடியல…” கிச்சனில் எனக்கு முதுகு காட்டிக்கொண்டு முந்தானையை சுருட்டி இடுப்பில் சொருகியபடி வியர்வை வழிய சமைத்துக்கொண்டிருந்த அம்மாவிடம் அவளின் பெருத்த பின்புறங்கள், பளிங்கு முதுகு, வாசம் வீசும் அக்குள் மற்றும் மடிப்புகள் நிறைந்த சந்தன இடுப்பு என இன்ச் இன்ச்சாக டைனிங் டபிள் மீது அமர்ந்தது ரசித்துக்கொண்டே மெல்ல சார்ட்ஸ் உள்ளே கூடாரமிட்டிருந்த என் தடியை தடவிக்கொண்டிருந்தேன்…

(மொதோ மொதலா எழுதுற கதை, எனக்கு பிடிச்ச என் அம்மா பத்தி தான்னு ஆசையா இருந்தேன். என்ன செய்றது? நம்ம தளத்தின் தல கண்டிசன் போட்டுட்டாங்க. கண்டிப்பா உறவுக்கதைகளுக்கு அனுமதி இல்லைன்னு. அதனால மனசே இல்லாம… கதைய இப்போ வேற பாதைல நகத்துறேன்… நீங்களும் மனச தேத்திக்கிட்டு பின்னாடியே வாங்க…) இப்போ என் நோக்கம் எப்படியாவது வயலுக்கு போகாமல் தப்பித்து, படிக்கும் சாக்கில் ரூமில் கதவை சாத்திக்கொண்டு, நடிகை பானுப்ரியா மாதிரி இருக்கும் என் அம்மாவை நினைத்து என் பூலை கசக்கி சாறு பிழிவது. இல்லை போய்தான் தீரனும்னா எப்படியாவது அம்மாவிடம் நைசாக பேசி பீர் குடிக்க பணம் தேத்துவது…

“நான் அப்பாட்ட பேசுறேன்டா… இந்த ஒரு தடவ மட்டும் போயிட்டு வாடா… இன்னைக்குள்ள குச்சி காட்டுக்கு உரம் போட்டா தான் நாளைக்கு தண்ணி பாச்சனுமாம். களை பறிச்சு நாலைஞ்சு நாள் ஆசாம். நேத்தே குமாரேசன் ஆளுங்ககிட்ட சொல்லி விட்டிருந்தார். செத்த போயிட்டு வாடா…”

“ஏற்கனவே அப்பா எல்லாம் உரக்கடை பாய்கிட்ட அவர் வண்டில ஏத்தி ரெடியா வைச்சிருப்பார். நீ வண்டி காரனுக்கு வழி சொல்லி வயலுக்கு பொய் இறக்கி போட்டுட்டு வந்திடு… அப்படியே செடியெல்லாம் இல்லை மஞ்ச மஞ்சளா பூச்சி அறிக்குதாம். உன்ன மொபைல்ல போட்டோ எடுத்திட்டு வர சொன்னாருடா அப்பா. இந்தா உரத்துக்கு பணம்”

“உரத்துக்கு சரி… எனக்கு???”

“படுத்தாத டா…”

“போம்மா, என் பைக்குக்கு பெட்ரோல் போடணும், என் செலவுக்கும் வேணும்… தர முடியும்னா போறேன். இல்லைனா வேற ஆள பார்த்துக்கோ?” என்று பைக் சாவியை டேபிள் மீது வீசினேன், அம்மாவின் ஜாக்கெட் உள்ளிருந்த மூண்று நூறு ரூபாய் தாள்கள் என் கைக்கு வந்தன…

“ஆக மொத்தம் உருப்புடுற எண்ணம் இல்ல??? பாத்து செலவு பண்ணுடா…” என்றவாறு மீண்டும் முதுகு காட்டியவாறே பொரியலை கிண்டிவிட ஆரம்பித்தாள்.

“அதான் ரெடியா வச்சிருக்கல்ல? கேக்காம குடுத்தா என்ன? என் பேரச்சொல்லி அப்பாட்ட நீ ஆட்டைய போட பாக்குறம்மா… நல்லால்ல சொல்லிட்டேன்” என்றவாறு பைக் சாவியை பொருக்கிக்கொண்டேன்.

‘ஆஹா…’ அந்த ருபாய் தாள்களை முகர்ந்தபோது வியர்வை வாசம் மூக்கை துளைத்தது.

“வரேன்ம்மா…”

“டேய்… டேய்… இருடா உனக்கு சாப்பாடு கட்டிருக்கேன். எடுத்திட்டே போ. வர லேட்டானா அங்கேயே சாப்டுட்டு வாடா… பட்டினியா கிடைக்காத…” என்று சொல்லி வெந்தும் வேகாமலிருந்த பொரியலை டப்பாவில் போட்டு, ஏற்கனவே தயாராக இருந்த சாப்பாட்டு கூடையை என் கையில் திணித்தாள்.

“சரி… வறேன்…”

என் அம்மாவை முழுங்குவது மாதிரி பார்த்து கை ஆட்டிவிட்டு (டாட்டா காட்டிட்டு) பைக்கை ஸ்டார்ட் செய்தேன்.

அப்படியே இங்க கட் செய்து அங்க ஓப்பன் பண்ணா… எங்க கிராமம், எங்க வயல்…

என்னதான், இங்க வர விருப்பமே இல்லாம வேண்டா வெறுப்பா வந்தாலும், திரும்பும் போது வீட்டுக்கு போக விருப்பம் இல்லாம தான் இங்கேருந்து கிளம்புவேன். அதுக்கும் காரணம் ஒண்ணு இல்லை ரெண்டு இருக்குங்க…

ஒண்ணாவது: எங்க பண்ணையாள் குமாரேசனோட மவ செல்வி… என்னைக்கெல்லாம் அவள பாக்குறேனோ அன்னைக்கெல்லாம் என் தம்பி கஞ்சி கக்காம இருந்ததே இல்ல… நாட்டுக்கட்டைன்னு சொல்லுவாங்களே!!! அது இவளுக்கு தான் பொருந்தும்… பாவாடை சட்டை தான். தாவணி போட்டு பார்த்ததே இல்லை. என்னதான் அவ என்ன பார்த்தா மருண்டு போய் பதுங்கினாலும், அவ முலைங்க ரெண்டும் பட்டன் தெறிக்க பாய தயாராத்தான் இருக்கும் எப்போவுமே. வேலை செய்யும்போது வியர்வைல அவ சட்டை முலைங்க மேல படிஞ்சு துருத்திகிட்டு இருக்க காம்போட அளவையும் கலரையும் காட்டும் பாருங்க… அடடடடா நீங்களாருந்தா இந்நேரம் ஒழுக விட்டிருப்பீங்க… மத மதன்னு தெனவெடுத்த சூத்தையும், மாறுங்க ரெண்டையும் நினைச்சாலே… ஐயையோ… அவள நினைக்கும்போது நம்ம தளத்தின் தலையும் நெனப்புக்கு வந்திட்டாரு… என்னதான் அவ வயசு நமக்கு (அவளுக்கே) தெரியலைனாலும், பார்க்க திமுசு கட்டையாட்டம், முரட்டுக்கட்டையாட்டம் இருந்தாலும், அவ வயசுக்கு வந்து ரெண்டு வருஷம் தான் ஆனதுனால… வேணாம்… இத்தோட இவள பத்தி பேசுறத நிப்பாட்டிக்குவோம். அப்புறம் தலயோட பின் விளைவை சந்திக்க வேண்டி வரலாம். ம்ஹும்… சுதந்திரமா ஒரு கதை எழுத முடியுதா???

ரெண்டாவது: குமாரேசனோட பொஞ்சாதி பொண்ணம்மா. சும்மா சொல்ல கூடாதுங்க… செல்வியோட அம்மா இல்லையா??? செல்விய பத்தி சொன்னது அப்படியே இவளுக்கும் பொருந்தும். ஆனா பாவாட சட்டைக்கு பதிலா பாவாட ஜாக்கட்டு. மேல எப்பவு சேலைக்கு பதிலா மாராப்பு மட்டும் மறைக்கும் துண்டு இல்லாட்டி ஒரு தாவணி தான் இருக்கும்.

நான் உரம் ஏத்தி வந்த குட்டியானைய திருப்பி அனுப்பிட்டு செல்விகிட்ட வந்தேன். வழக்கம்போல என்ன கண்டதும் மருண்டு போய் “வாங்கண்ணா” என்றாள். (அண்ணான்னு சொன்னா மட்டும் விட்ரவா போறேன்… தளத்துல அனுமதி கிடைக்கட்டும், உன்ன குச்சி காட்டுல குப்புற தள்ளி உன் கெழங்க…)ன்னு நினைச்சிட்டே…

“வரேன் செல்வி… எங்க உங்க அப்பா??? அவர் வந்து உரம் எடுத்திட்டு வர மாட்டாரா? இனிமே எது வேணும்னாலும் அவரையே வர சொல்லு. என்ன தொல்ல பண்ணிகிட்டு” என்று முறைப்பு காட்டினேன்.

“இல்லண்ணா… அப்பா சொந்தத்துல ஒரு பெரிய காரியம் (இழவு). அவசரம்னு போயிட்டாரு. நாளைக்கு தான் வருவாரு. அதான் உங்கள எடுத்திட்டு வர சொல்லி உங்க ஐயாகிட்ட சொன்னாங்க”

“ஓஹோ… அப்படியா? சரி சரி. அப்போ நீ தனியா தான் இருக்கியா?”ன்னு கேட்டு முடிக்கறதுக்குள்ள, “இல்ல… இல்ல… ஆத்தா இருக்கு. குச்சி காட்டுல களை பறிச்சிட்டு இருக்கு” என்றாள்.

காற்று இறங்கிபோய், “சரி நான் பொய் பாக்குறேன். சாப்பாட்டு கூடிய கோட்டையில மாட்டிவை செல்வி”ன்னு சொல்லிட்டு அவங்க ஆத்தாள சைட் அடிக்க குச்சிகாடு நோக்கி கிளம்பினேன்…

அப்படியே இங்க கட் செய்து அங்க ஓப்பன் பண்ணா… குச்சிகாடு!

இடுப்பளவு வளர்ந்து அடர்ந்த குச்சிக்காட்டுக்குள் பொண்ணம்மாவை தேடி சென்றுகொண்டிருந்தேன். நின்னுட்டு இருந்தாலே தலைக்கு மேலதான் ஆளு தெரிவாங்க அந்த காட்டுக்குள்ள. பொண்ணம்மா களை பறிச்சிட்டு இருந்ததால ஆளே தெரியல. சத்தம் எங்க வருதுன்னு மெல்ல கவனிச்சிட்டே போனேன்… வய மூலையில போகும்போதுகளைக்கட்டு சத்தத்துக்கு பதிலா குசுகுசுன்னு பேசிக்குற சத்தம்தான் மெல்ல கேட்டது.

மெள்ள தலைய தரையில வைச்சி குச்சி செடிக்கு அடியில பார்த்தேன். அங்க… அங்க… நம்ம பொண்ணம்மா முட்டிகால் போட்டு தான் மேல போட்டிருந்த துண்ட கீழ விரிச்சிட்டு இருந்தா… பக்கத்தில அடுத்த தோப்பு பண்ணையாள் ராமு லுங்கிய மேல தூக்கி சுருங்கியிருந்த அவன் கருத்த பூல ஆட்டி ஆட்டி எழுப்பிகிட்டுருந்தான். ‘ஆகா சிக்கிட்டாங்கடா’ன்னு மனசுக்குள்ள நினைச்சிட்டு… பூச்சி அரிப்ப போட்டோ எடுக்க எடுத்திட்டு வந்த மொபைல் எடுத்து அவங்க ரெண்டு பெரும் தெளிவா விழுற மாதிரி ரெக்கார்ட் செய்ய ஆரம்பிச்சேன்…

“யோவ்.. செல்வி இருக்காயா… சோறு வடிச்சிட்டு இருக்கா… என்ன தேடி வந்துட்டான்னா வம்பா போய்டும்யா… வேணாம்யா…’ன்னு சொல்லிகிட்டே துண்ட விரிச்சா..

“பொண்ணம்மாக்கா… குமரேசண்ணன் இன்னைக்கு தான் வெளில போயிருக்காரு. நமக்கு அடுத்து சான்ஸ் எப்போன்னு தெரியாது. அந்த செலுவி புள்ள வரதுக்குள்ள முடிச்சிக்கலாம் வாக்கா…”