சுகம் சுன்னியிலே பாகம் – 5

நான் பயந்து கொண்டே அழுதேன்.. அறைக்குள் இருந்த சாமி படங்களுக்கு முன்னாலிருந்த திருநீற்றை எடுத்து என் நெற்றியில் போட்டுக் கொண்டு கைகூப்பி மனமுருகத் வேண்டினேன்..‘‘ முருகா..என்னய எப்படியாவது காப்பாத்துப்பா.. வாத்தியாருக்கோ..அக்காவுக்கோ.. என்னால எந்தப் பிரச்சனையும் வேண்டாம்.. என்னய..வேணா எடுத்துக்க.. ப்ளீஸ்’’

போனவர் ஒரு மணிநேரத்துக்கும் மேலாக ஆளையே காணோம். எனக்குள் பயம் கட்டுக்கடங்காமல் எழும்பியது.

வாசலில் ஆட்டோ வந்து நிற்கும் சத்தம். என் அறையிலிருந்த உள்ளங்கையளவான ஜன்னல் வழியாகப் பார்த்தேன். வாசலில் அப்பாவும், அவரைத் தொடர;ந்து வாத்தியாரும் இறங்கினார்கள்.

இருவரும் சிரித்துக் கொண்டே உள்ளே நுழைய, நான் கண்ணீருடனும், ஆச்சரியத்துடனும் முருகனைக் கையெடுத்துக் கும்பிட்டேன்.

‘‘மரகதம்..இங்க வா..’’ என்றபடி உள்ளே நுழைந்தார்.

அம்மா வேகமாக உள்ளறையிலிருந்து வருவது தெரிந்தது. முந்தானையை சரிசெய்து கொண்டே,‘‘ யாருங்க..’’ என்றாள்.

‘‘ கார்த்திக் சொன்னான்ல..ஆர்.ஆர்.கேன்னு.. நான் கூட யாரோன்னு நினைச்சேன். ராமகிருஷ்ணன். இவன் என் கூடப் படிச்சவன். நானும் இவனும் டீச்சர் டிரெயினிங் ஸ்கூல்ல ஒண்ணாப் படிச்சோம்… ஒக்காருடா..’’ என்று சோபாவைக் காட்டியவர், ‘‘ அவனுக்கு டீச்சர; வேலை கிடைச்சு திருவண்ணாமலை போயிட்டான். நான் பாங்க் எக்ஸாம் எழுதி பாங்க் போய்ட்டேன். இத்தனை வருஷத்துக்குப் பிறகு இப்பத்தான் பாக்கிறேன்..’’ என்றார்.

‘‘ வணக்கங்;க..’’ என்ற அம்மா..‘‘ என்னங்க.. கார்த்திக் விஷயம்..’’ என்றாள்.

‘‘ நீ உள்ளாற போய்க் காபி கொண்டு வா..பேசலாம். நீ நெனைக்கிற மாதிரி எதும் தப்பா நடக்கல..’’

அம்மா உள்ளே நுழைய, நான் ஜன்னல் வழியாகவே நடப்பதைக் கவனித்துக் கொண்டிருந்தேன். நான் இருந்த சின்ன அறை இருட்டாயிருந்ததால், நான் இருப்பது அவர்களுக்குத் தெரியாது..

அம்மாவும்,அப்பாவும் இவரிடம் என்ன பேசப் போகிறார்களோ என்று கவனிக்க முகத்தை ஜன்னல் அருகில் வைத்துக்கொண்டு காதைத் தீட்டிக் கொண்டேன்.

அம்மா உள்ளே காப்பி கலந்துகொண்டிருக்க, இங்கே ஒரு அதிர்ச்சியான காரியம் நடந்தது.. வாத்தியார் எழுந்து, அப்பாவைக் கட்டிப்பிடித்து உதட்டோடு உதடு பதித்து முத்தம் கொடுத்தார். இருவரும் ஒருவரோடொருவர் காதலன் காதலி மாதிரி தழுவிக்கொண்டார்கள்.

என் கண்களை என்னாலயே நம்ப முடியவில்லை.. அப்பாவா..இப்படி?
எனக்கு வாத்தியார; ஏற்கனவே சொன்னது ஞாபகம் வந்தது.. என் கூட டிரெயினிங் ஒண்ணாப் படிச்ச பாலாங்கிற பையனத்தான் வாரத்துக்கு நாலுநாள் சூத்தடிப்பேன்… அப்படியானால் அவர் சொன்ன பாலாதான் என் அப்பா பாலசுந்தரமா? எனக்குள் ஜில் என்று உணர்ச்சி பொங்கியது..

இனி பயமில்லை.. முருகா.. கதிர்வேலா.. நீ காப்பாத்திட்டப்பா.. என்று மனசார வேண்டிக்கொண்டேன்.

‘‘அப்ப மாதிரியே இருக்கியேடா..தாயோளி.. சூத்து அப்ப விட இன்னம் பெரிசாகியிருக்கு..’’

‘‘ இவ்வளவு நேரம் ஆச தீரப் போட்டது பத்தலையாடா.. தள்ளிக்க..அவ வந்திறப் போறா..’’

‘‘அடங் கொன்னியா.. இரண்டு பேரும் போட்டுட்டுத்தான்; இங்க வந்து சீன் போடறீங்களா.. தயோளிங்களா.. ஆத்தாளையும்,மகளையும் ஒத்தவங்களைக் கேள்விப்பட்டிருக்கேன்… இங்கதான் அப்பனையும், மகனையும் ஒரேஆள் ஓக்கிற அதிசயம்..’’ எனக்குள் தைரியம் வந்தது.

அப்பாவைப் பற்றி இனி பயமில்லை. அம்மாதான் என்ன பண்ணப் போகிறாளோ?

அதற்குள் அம்மா வந்து விட இருவரும் விலகிக் கொண்டார்கள். காபியை வாங்கி அருந்தினார் வாத்தியார்.

சார்..எம் பையன் கார்த்திக்..’’ என்று அம்மா தயக்கமாக ஆரம்பித்தாள்.

‘‘தெரியும்மா.. நல்ல ஸ்டுடண்ட்.. இந்த வருஷம் நல்ல மார்க் எடுப்பான்..’’

‘‘அதில்லை.. சார்..வந்து.. உங்க மனைவி..’’

‘‘ தெரியும்மா.. நீங்க செய்ய வேண்டியதை ஒரு அம்மா ஸ்தானத்தில இருந்து அவ செஞ்சிருக்கா..’’

அடடா.. இந்த ஆளு என்ன ஒரு தெய்வீகமா பேசறாரு.. வாத்தியாரில்ல.. என்று எனக்கு சிரிப்பு வந்தது..சரியான ஓள் மன்னன் மாத்திரமல்ல..நல்ல லெக்சரர்..அப்பப்ப்பா..புல்லரித்தது..

‘‘ அம்மா ஸ்தானத்திலிருந்தா?’’

‘‘ ஒரு குழந்தை பொறந்த ஒடனே அதை ஆணா,பொண்ணான்னு எதை வச்சும்மா தீர்மானிக்கிறீங்க? காலுக்கு நடுவில தொங்குற உறுப்பை வச்சுத்தான?’’

அம்மா தலையைக் கவிழ்ந்துகொண்டாள். அப்பா வாத்தியாரையே குறுகுறுவென்று பார்த்துக்கொண்டிருந்தார். டைம் கிடைச்சா ஊம்பிருவார் போலிருந்தது அவர் பார்வை.

‘‘ உலகத்துல ஆண்,பொண்ணுன்னு மாத்திரமில்லாம இன்னொரு பாலினமும் இருக்குங்கிறது தெரியுமா உங்களுக்கு? மனுச ஜாதில மாத்திரமில்ல.. மத்த உயிரினத்திலயும் இருக்கு.. வெறும் உறுப்பை வச்சு மாத்திரம் எதையும் தீர;மானிக்கக் கூடாது.. அதையும் தாண்டி மனசுன்னு ஒண்ணு இருக்கு.. பொம்பளை உடம்புல ஆம்பளை மனசும், ஆம்பளை மாதிரியான உடம்புல பொம்பளை மனசும் இருக்கலாம்.. நீங்க என்னிக்காவது உங்க புள்ளயிட்ட மனசு விட்டுப் பேசிப்பாத்திருக்கீங்களா.. அதும் மனசு ஆணா,பொண்ணான்னு கவனிச்சிருக்கீங்களா..’’

‘‘ நீ சொல்றது சரிதான் பா..ஆனா’’ என்றார் அப்பா தன் பங்குக்கு.

‘‘ ஆனா என்ன பாலா.. ஆணோ,பொண்ணோ மனுசன் வாழணும்..அதுக்காகத்தான இந்த உலகம்.. உங்க புள்ள என்ன மனசோட இருக்குன்னு கவனிக்க உங்களுக்கு நேரமில்ல..சின்ன வயசிலயே நளினமா நடக்கிறதையும், பொம்பளைப் பிள்ளைகளோட குலாவுறதும், பல்லாங்குழி விளையாடுறதும், கவனிச்சீங்களா.. இல்ல.. கொஞ்சம் வயசு வந்ததும், அவனோட உடம்புல உண்டான மாற்றத்தை கவனிச்சீங்களா.. முலைகள் அவன் கேட்டா வளந்துச்சு..இதுக்கு யார் காரணம்..’’

அம்மா தலையைக் கவிழ்ந்துகொண்டாள்.

‘‘ஆம்பளைப் பசங்களுக்கு மாதிரி உள்ளே இருக்க உறுப்பு வளந்திருக்கான்னு கவனிச்சீங்களா.. இப்படியிருக்கவங்களோட எதிர்காலம் எப்படியிருக்கும்னு நினைச்சிப் பாத்திருக்கீங்களா.. பாவம்.. பொண்ணா வளர வேண்டிய புள்ள டவுசரையும், சட்டையும் போட்டுகிட்டு பசங்களுக்கு நடுவில.. தன் பருவ வளர்ச்சிய மறைக்க முடியாம..தன் பருவ உணர்ச்சிகளை மறைக்க முடியாம அவங்களோட கேலிக்கும், கிண்டலுக்கும் மாத்திரமில்ல.. தொடுதலுக்கும், தீண்டுதலுக்கும் பயந்து எவ்வளவு நாள் வாழ்ந்திருப்பான் யோசிச்சீங்களா..’’

அம்மா சேலைத் தலைப்பை வாயில் வைத்துக் கொண்டு அழுதாள்.

‘‘சொல்றேன்னு கோச்சுக்காதீங்கம்மா.. ஒங்க அன்பும் அரவணைப்பும் அவளுக்குக் கிடைக்கல.. யோசிச்சுப் பாருங்க.. ஒரு நா யாரிட்டயும் சொல்ல முடியாம..இயற்கையில தனக்கு இருக்கிற உணர்வுகளையும் மீற முடியாம வீட்டை விட்டே ஓடிப்போவாள்.. அப்பறம் என்ன? எத்தனை அரவாணிங்களைப் பாத்திருக்கீங்க.. தெருவிலயும் ரோட்டிலயும் கைகளைத் தட்டி.. பிச்சையெடுத்து.. தினம் தினம் பலபேருக்கு பலியாகி.. ஏன்? இத்தனை அவலங்கள்.. அவங்களுக்கு சரியான அங்கீகாரமும், இடமும் வீட்லயும், நாட்லயும் கிடைக்காததுனாலதான..’’

அதற்குள் வாசலில் ஸ்கூட்டி நிற்கும் சத்தம் கேட்க, உஷா உள்ளே ஒரு சிறிய பேக்குடன் நுழைந்தாள்.

‘‘கார்த்திகா..எங்க?’’

‘‘இதுதான் என் மனைவி..பாத்திங்களா.. கார்த்திகா.. கார்த்திகான்னு நாம கூப்பிடறதே அவளுக்கு எத்தனை இன்பமாயிருக்கும் தெரியுமா? இந்த அங்கீகாரம் உங்க கிட்டயிருந்து கிடைச்சிருந்தா..’’

‘‘வாம்மா..உள்ளே..’’ என்றாள் அம்மா மென்மையாக.

‘‘ நீ உள்ளே போ.. கார;த்திகா உள் அறையில்தான் இருப்பாள்..’’ என் அறையின் கதவைத் திறந்து,‘‘ வாங்கக்கா..’’ என்றேன்..

உள்ளே நுழைந்தவள்..‘‘ ஏய்..தாயோளி..’’ என்றபடியே என்னை ஆரத்தழுவி தன் கன்னத்தை வைத்து என் கன்னத்தில் இழைத்தாள்..

வாயை மெல்லக் கவ்வி உறிஞ்சியவள்..‘‘ ஏய்..நீ ரொம்ப லக்கிடி.. பாரேன்..உன் வாழ்க்கையே மாறப்போகுது..’’ என்றாள்.

‘‘ நீங்க எப்படிக்கா வந்தீங்க?’’

‘‘நம்மாளுதான் பேசிக்கிட்டிருக்கும் போதே செல்போன்ல மெசேஜ் தட்டிவிட்டு..நிலைமை சுமுகமாயிருக்கு சீக்கிரம் வாடின்னு சொன்னார்..’’

‘‘அக்கா நம்மாளு பயங்கரமான ஆளுக்கா..’’

‘‘ ஏய்..புளுத்தி.. விஷயம் தெரியுமா? நமக்கு இன்னொரு சக்களத்தி இருக்கா.. யாரு தெரியுமா?’’

‘‘ தெரியும்..அவர் பழைய பிரண்டு பாலா.. டிரெயினிங் ஸ்கூல் பொண்டாட்டி.. சூத்தழகி.. எங்க அப்பா..’’

‘‘ உனக்கெப்படிடி தெரியும். சிறுக்கி?’’ என்றாள்.

‘‘அம்மா காபி போடப் போற கேப்பில இதுங்க ரெண்டும் வாயோட வாய் வச்சு சப்பிக்கிச்சுங்க..’’

‘‘ஐயோ.. அங்க வீட்ல நடந்ததை நீ பாக்கலியே.. வீராவேசமா வந்த பாலா இவரைக் கண்டதும் அப்படியே ஓடி வந்து கட்டிப்பிடிச்சு.. கண்றாவிடி.. வாசல்லயே முத்தமழைதான்.. நா ஒதுங்கிக் கிட்டேன்.. கொஞ்ச நேரம் ஹால்ல பேசினாங்க.. நம்மாளுக்கு பழைய நினைப்பெல்லாம் வந்து நட்டுக்கிச்சு.. நான் கிணற்றுப் பக்கம் நழுவிட்டேன்.. பெட்ரூமில அதகளம் பண்ணிட்டாங்க.. முக்கலும், முனகலும்.. கதறலும்.. சரியான சீன்டி.. நம்மாளுக்கு சரியான இடத்தில மச்சம்டி.. இத்தனை நாள் காஞ்சதுக்கு இப்ப எத்தனை குண்டி பாரு..’’

‘‘ வீட்ல நடந்தத நீங்க பாக்கலியா?’’

‘‘ கொஞ்சமா ஜன்னல் வழியாப் பாத்தேண்டி.. இரண்டும் அம்மணக்கட்டையா.. சும்மா சொல்லக் கூடாது.. ஒங்க அப்பனுக்கு சரியான சூத்துடி..சும்மா பம்முனு.. கல் மாதிரி.. அதான் உனக்கும் அந்த அழகு..’’

‘‘போங்கக்கா.. அப்பறம் என்ன பாத்திங்க..’’

‘‘சும்மா வாயில மரவள்ளிக் கிழங்கை விட்டு குத்திக் கடாசிட்டாருடி நம்மாளு.. பாலாவுக்கு வாயெல்லாம் தண்ணி..சும்மா வழிச்சு வழிச்சு ஒரு சொட்டு கூட விடாம அது குடிச்சதைப் பாக்கணுமே..தாயோளி..காஞ்ச மாடு கம்பில பாஞ்ச கதைதான்..’’